آزادی فکر
قول مشهوریست که فکرآزاد است و مادامی که کسی فکرش را درباره چیزی که برای اندیشیدن انتخاب میکند عیان نسازد نمیتوان محدودش کرد. ازاین نگاه، فکرهرکسی را توانایی اش در تخیل و میزان تجربه اش محدود میکند نه هیچ نیروی دیگری. ولی آزادیی ازاین دست که، آزادی طبیعی برای اندیشیدن درخفاست فاقد ارزش است.
برای اهل فکر دردآورو ناخرسند کننده است که اجازه نیابد فکرش با دیگران درمیان بگذارد و در این صورت است که فکر صاحب اندیشه برای دیگران بی مقدارخواهد بود.
افزونترازاین، پنهان داشتن فکر، به ویژه فکری که می تواند برذهن دیگری اثرگذارباشد بسیار دشوارتراست. اگرتفکرِ شخص او را برآن دارد که ایدهها و رسوم را، ایده و رسومی که عدهای بر آن اساس خودشان را سامان میدهند، به پرسش بگیرد، آن ها را به کناری بیفکند و روش های های بهتری را در مقایسه با روش های پیشین درنظر آورد. ....
ترجمه: دکتر محرم آقازاده