زبان و ادبیات ترکان خراسان

شیروانین قوچخانه بؤلگه سیندن بیر حکایه:

(یک حکایت از منطقه قوشحانه شیروان):

آتام اؤلدو گلمه دین، آنام اؤلدو گلمه دین، دایم اؤلدو گلمه دین

(پدرم مرد نیامدی، مادرم مرد نیامدی، دایی ام مرد نیامدی)
 

بیر قونالیق دا ایکی کیشینین اؤنگینده بیر دؤیورو قلیه لی حلیم قویدولار. کیشیلردن بیری حلیمین اوستونده کی، قلیه نی اؤز اؤنگینه چئکمک ایچین باشالادی:

در یک مهمانی درجلوی دو مرد یک دوری حلیم با قلیه گذاشتند. یکی از مردان برای کشیدن قلیه روی حلیم به جلو خودش شروع کرد:

 باخ قارداشیم، آتا اؤلدو گلمه دین، قاشیق لا بیر آز قلیه چئکدی اؤز اؤنگینه، آنام اؤلدو گلمه دین، داغین بیز آز قلیه چئکدی اؤز اؤنگینه و دایم اؤلدو گلمه دین دئمگ بیرلیگده قالان قلیه نی ده قاشق لا چئکدی اؤز اؤنگینه.

ببین دوست من، پدرم مرد نیامدی و کمی از قلیه روی حلیم را با قاشق به جلوی خود کشید، مادرم مرد نیامدی، باز مقداری از قلیه روی حلیم را کشید به جلو خودش و همزمان با گفتن دایی ام مرد نیامدی گفتن، باقیمانده قلیه را نیز به جلو خودش کشید.

اوبیرسی کیشی گؤردو کی، بوتون قلیه گئتدی و بئله باشلادی: دوزدو، اما دونیا او گونلر بئله اؤنگیمده قاریمیشدی و قاشیق لا قلیه و حلیمی قاریشدیردی.

مرد دیگر دید که همه قلیه رفت و اینطور شروع کرد: درست است، اما در آنروزها دنیا در جلو چشم این اینطور قاطی- پاتی شده بود و با قاشق قلیه و حلیم را بهم زد و قاطی کرد.

یازان : شیروانلی